Wat er is gebeurd mijn verhaal over Roxy
Ter uitbreiding van mijn cattery ben ik op het internet opzoek gegaan naar een nieuw katertje. Op facebook zag ik Roxy en Roxy woonde in Tsjechië. Omdat ik meteen verkocht was heb ik de fokker benaderd in Tsjechie. Ik en de fokker hebben samen een heleboel besproken en uiteindelijk heb ik besloten om voor Roxy te gaan. De fokker bood mij aan om Roxy te komen brengen met de auto waar ik heel blij mee was.
Roxy is geboren op 20 april 2015 en elke week gedurende het wachten op zijn komst heb ik van de fokker een update gehad met mooie foto`s van zijn ontwikkeling. In al die weken ben ik mij meer en meer gaan verheugen op zijn komst maar ik wist dat het nog wel even kon duren omdat de fokker Roxy pas kon brengen na de benodigde inentingen en alles wat nodig was voor de lange reis. Uiteindelijk kreeg ik dan het verlossende bericht van de fokker dat de datum van vertrek vanuit Tsjechië geplant stond voor 26 september 2015. De fokkers van Roxy zijn eerst naar een cattery in België gereden dit omdat zij daar een poes zouden afzetten daarna door naar Nederland. Onderweg heeft de fokker bij verschillende plaatsen overnacht om uit te rusten. Het hele weekend heb ik in spanning gezeten omdat ik wist dat ik ze hier op maandag 28 september kon verwachten.
Op 28 september laat in de avond tegen een uur of 22.00uur hoorde en zag ik achter het keukengordijn een auto de straat in rijden en rende ik naar buiten en ja daar stonden twee mensen met een bench in de hand met daarin mijn Roxy. Ik kon mijn ogen niet geloven had nog nooit zo een kleur gezien. Had natuurlijk wel de foto`s gezien maar in het echt was hij nog 1000 maal mooier dan ik voor ogen had. Snel ben ik met ze naar binnen gegaan hebben we elkaar voorgesteld heb ik ze eten gegeven want ze waren uitgehongerd en ben ik Roxy gaan bewonderen. Wat een pracht kat en wat een super lange staart. Ik heb van de fokker een prachtig pakket gekregen waaronder veel lekkernij uit Tsjechië maar natuurlijk ook zijn stamboom enz. Omdat het al erg laat was en ze ontzettend moe waren van de lange reis zijn ze niet lang gebleven maar vertrokken naar een hotel in mijn omgeving.
De fokker schreef mij eerder in een bericht dat Roxy net voor zijn vertrek een antibiotica kuur van een week had gekregen omdat hij aan het wisselen was met zijn gebit en zijn tandvlees nogal rood was. De fokker is de dag voor vertrek nog bij de dierenarts geweest voor een verklaring dat hij gezond was en dus mocht vertrekken naar het buitenland. Ik heb de dag van de aankomst daar geen aandacht aan besteed omdat ik daar niet aan heb gedacht. De volgende dag herinnerde ik me dit gesprek en besloot toch even in zijn mond te kijken. Ik schrok omdat het toch wel erg rood was maar ging er vanuit dat er verder niets mis was ook omdat hij hier in huis het duidelijk het naar zijn zin had en totaal niet aangaf pijn te hebben of wat in die richting.
De eerste week heeft hij kennis gemaakt met de andere katten hier in huis maar ook met drie kittens van 11 weken want ik had op dat moment kittens. Hij had het duidelijk naar zijn zin en werd snel in de groep opgenomen alsof hij hier al jaren was. Het enige wat mij eigenlijk opviel vanaf de dag dat hij hier was is dat hij niet goed kon eten. Hij kon maar moeilijk de brokjes in zijn mondje doen en zat dan ook lang voor zijn etensbakje maar ook dat vond ik niet erg vreemd omdat de fokker mij aangaf dat hij last had van zijn tandjes vanwege het wisselen. Ik heb meerdere malen in zijn mond gekeken en zag wat losse tanden kon mij dus voorstellen dat hij niet snel en makkelijk kon eten. Ik maakte mij dus niet veel zorgen maar ben toch even snel met Roxy naar de dierenarts geweest want pijn zou hij natuurlijk wel kunnen hebben. Van de dierenarts heeft hij toen weer voor enkele dagen pijnstilling en een antibioticakuur gekregen.
Zo ongeveer na de tweede tot aan de derde week begon ik veranderingen te zien in zijn gedrag maar kon er niet de hand op leggen. Het meeste van zijn tijd lag hij te slapen waarvan ik dacht dat hij dit deed omdat hij vermoeid moest wezen van de afgelopen weken want ja hij had natuurlijk wel een hele lange reis achter de rug van drie lange dagen, moest wennen aan de nieuwe omgeving en zijn nieuwe huisgenootjes en dus dacht ik dat hij slaap moest inhalen maar enkele dagen verder ging hij ook steeds moeilijker eten en wilde hij ook niet meer spelen.
Zo rond de vierde week viel me op dat hij een erg snelle ademhaling had en later op diezelfde dag merkte ik dat hij aan het zwalken was met zijn achterpoten. Hij kon niet meer op zijn poten staan en het kosten hem erg veel moeite om te lopen of te staan ook wilde hij helemaal niets meer eten en hij voelde enorm warm aan. Ik heb toen meteen gebeld naar de dierenarts en dezelfde dag op dinsdag 27 oktober 2015 zijn we naar de dierenarts gegaan, daar aangekomen moest hij wat lopen waarop de arts meteen al aangaf dat dit niet goed zat. Roxy is helemaal nagekeken en toen deed de arts een toch wel ernstige constatering. De dierenarts zag bloed in een van zijn ogen. Roxy had diep amber kleurige ogen dus waarschijnlijk hierdoor was het bloed in zijn oog mij eerder nog niet opgevallen, pas toen de arts met een lampje in zijn oog scheen zag je duidelijk dat er bloed in zijn oog zat. Ik kreeg pas echt de schrik toen de arts zijn vermoedens uitsprak namelijk droge FIP. De arts gaf aan dat de symptomen die hij heeft echt bij FIP behoren het zwalken, het bloed in zijn oog maar ook gaf de arts aan dat ze hem erg dun en klein vonden. De arts vroeg of ik het wilde laten testen via een bloedtest maar omdat ik wist dat zo een test niet voor 100% zekerheid bied heb ik dit niet gedaan. De dierenarts heeft toen een antibiotica en pijnstiller ingespoten en ik kreeg een kuur antibiotica en pijnstillers mee naar huis met de hoop dat deze zouden aanslaan. Als de antibiotica zou aanslaan zouden we weer wat hoop hebben omdat de arts aangaf dat in de meeste gevallen deze middelen bij FIP geen verbetering geven. Omdat Roxy niet goed kon eten heb ik meteen ook speciaal natvoer gekocht bij de DA. Het was voer met extra calorieën en een zeer sterke geur. Bij aankomst thuis heb ik meteen een beetje voer op een schoteltje gedaan om te zien of hij dit voer wilde eten en tot mijn verbazing begon hij te eten weliswaar hele kleine hapjes maar liet duidelijk weten dat het lekker moest zijn. Ik had hoop dacht het komt goed, aan FIP wilde ik niet denken wij zouden dit samen doorstaan. Die nacht kon ik niet slapen moest steeds aan mijn kleine mannetje denken die gewoon doodziek was maar toch liet zien dat hij aan het vechten was om te laten weten dat hij wilde blijven leven.
woensdag 28 oktober 2015
Om half 5 in de ochtend ben ik naar beneden gegaan heb ik een blikje voer gepakt en heb ik gekeken of hij dit wilde eten en dat wilde hij. Hij ad zelfs zonder dwangvoeren waarna hij toen in het onderste gedeelte van de krabpaal is gaan liggen. Ik heb de tv aangezet en ondertussen is mijn vriend ook beneden gekomen want ook hij kon niet slapen. Hij is toen achter de pc gegaan. Vanuit de bank keek ik zo in het gedeelte van de krabpaal en kon Roxy dus goed zien. Wat later die ochtend maak ik mijn kinderen wakker en doe mijn dagelijkse ding daarna ga ik zitten op de bank en wat er dan gebeurd zal ik nooit en dan ook nooit meer vergeten. Roxy gooit zijn voorpoten en hoofd uit het gat van de krabpaal en begint ontzettend te schudden met zijn lichaam. Ik ren naar hem toe haal hem eruit en leg hem op de grond. Hij verliest speeksel uit zijn mondje en zijn urine laat hij lopen. Het schudden gaat door en door en ondertussen is mijn vriend gaan bellen naar de spoed kliniek waar hij meteen heen kan. Ik wil graag mee maar mijn zoontje die inmiddels ook beneden is moet ik voorbereiden op de komst van het busvervoer hij gaat namelijk iedere dag met het schoolbus vervoer naar school en het is te laat om af te bellen en ook mijn dochter staat op het punt om te vertrekken. Ik haal snel een deken leg hem in de grote bench en mijn vriend is als een gek naar de kliniek gereden. Ondertussen slaat bij mij en de kids de paniek toe weet ik eigenlijk niet meer wat ik aan het doen ben. Mijn vriend inmiddels aangekomen bij de kliniek belt mij en houdt mij gedurende het bezoek bij de dierenarts aan de telefoon en verteld precies wat er allemaal gebeurd. Hij schut nog steeds hevig en krijgt als eerste een spierverslapper en vervolgens een injectie met valium. Helaas stopt het schudden niet. De arts geeft aan dat Roxy naar de richtlijnen nog maar 1 injectie valium mag krijgen omdat het anders een overdosis zou wezen. Helaas ook na deze tweede injectie valium en drie kwartier verder stopt het schudden niet. De arts geeft aan dat ze nog een ding kan doen en dat is hem onder narcose brengen om het schudden te laten stoppen en daar stemmen wij in mee. Eindelijk stopt het schudden en leggen ze Roxy aan de beademing in een couveuse. Het is nu afwachten en daarom word mijn vriend naar huis gestuurd. We zijn radeloos we weten niet wat ons te wachten staat. Na een paar uurtjes besluit ik te bellen voor informatie omdat ik het niet meer uithoudt. Aan de telefoon laat de arts ons weten dat Roxy nog steeds onder narcose ligt en dat de zware epileptische aanval waarschijnlijk zo veel heeft aangericht in zijn hersenen dat als hij hieruit wakker word hij waarschijnlijk niets meer zou kunnen en dat het beter is om voor euthanasie te kiezen. Het is voor ons moeilijk om euthanasie toe te passen tijdens zijn narcose omdat wij de hoop hadden dat hij hieruit zou kunnen komen en misschien op langere termijn toch nog zou opknappen, van fip wilde we niets weten en daarom wilde we wachten tot de narcose was uitgewerkt en hoe hij dan zou reageren. De arts had hier begrip voor en zo hebben ze Roxy nog een paar uur laten liggen om hem zo veel mogelijk rust te geven. Iets na het middaguur kreeg hij dan een injectie die de narcose deed uitwerken en dan is het afwachten. Na het middaguur zijn we gebeld dat de narcose was uitgewerkt en met het bericht dat Roxy niet meer reageert, dat zijn hersens geen activiteit meer lieten zien en hij dus eigenlijk hersendood is. Na dit bericht hebben wij besloten om hem uit zijn lijden te verlossen en te laten gaan en zo is hij over gegaan naar de andere kant van de regenboogbrug.
Ik ben intens verdrietig en boos. Ik begrijp er helemaal niets van. Hoe heeft dit zo snel kunnen gaan. We staan voor een raadsel daarom laten we autopsie verrichten. We willen zeker weten of het FIP is geweest of dat er iets anders aan de hand was. De uitslag van het onderzoek geeft geen duidelijk antwoord helaas. Het kan Fip zijn maar ook niet. Aan de ene kant ben ik blij maar wat dan wel? Ik had toch gehoopt er achter te komen wat Roxy nou had wat veroorzaakte zijn symptomen maar helaas dit antwoord zal mij altijd schuldig blijven want er is gewoon niets uit het onderzoek gekomen of er is te weinig onderzoek gedaan naar de oorzaak. Ik zal het hiermee moeten doen en dit hoofdstuk moeten afsluiten maar of ik dit ook kan is de vraag!
Een korte maand heb ik hem mogen leren kennen maar ik zal hem nooit vergeten. Hij was een super lief kereltje. Hij zit voor altijd in mijn gedachten.
Na de dood van Roxy kreeg ik een bericht van Tanja Henning uit Duitsland.
Eerder had ik al contact met haar gehad over een Amber drager meisje dat mijn aandacht trok maar omdat ik Roxy binnen enkele weken verwachte en dit toch even wilde afwachten besloot ik toch dit meisje niet te nemen. Het was de bedoeling om een kitten uit mijn eigen nest aan te houden namelijk Aicha een prachtig meisje wat ook nog door haar vader een Amber drager meisje was. Het was de bedoeling om haar dan later met Roxy te combineren maar met de dood van Roxy was dit niet zo handig, want ik had geen kater voor haar en dus ben ik opzoek gegaan naar een nieuwe eigenaar dus Roxy stierf, Aicha heb ik moeten laten gaan en verder met de kleur Amber kon ik ook niet meer. Tanja las mijn bericht over de dood van Roxy en alles en deed mij een prachtig voorstel dat ik niet kon weigeren, ze wilde het meisje zelfs komen brengen naar mijn huis. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik haar hier zag ze was werkelijk super mooi en heel erg lief. Ze ging meteen op onderzoek uit en was totaal niet bang het was alsof ze hier al jaren was. Ik ben nog steeds erg dankbaar dat Tanja dit mogelijk heeft gemaakt voor mij. Ze is een prachtige zwart zilver met wit meisje en haar naam is Faith hoe toepasselijk is dat!
Ter uitbreiding van mijn cattery ben ik op het internet opzoek gegaan naar een nieuw katertje. Op facebook zag ik Roxy en Roxy woonde in Tsjechië. Omdat ik meteen verkocht was heb ik de fokker benaderd in Tsjechie. Ik en de fokker hebben samen een heleboel besproken en uiteindelijk heb ik besloten om voor Roxy te gaan. De fokker bood mij aan om Roxy te komen brengen met de auto waar ik heel blij mee was.
Roxy is geboren op 20 april 2015 en elke week gedurende het wachten op zijn komst heb ik van de fokker een update gehad met mooie foto`s van zijn ontwikkeling. In al die weken ben ik mij meer en meer gaan verheugen op zijn komst maar ik wist dat het nog wel even kon duren omdat de fokker Roxy pas kon brengen na de benodigde inentingen en alles wat nodig was voor de lange reis. Uiteindelijk kreeg ik dan het verlossende bericht van de fokker dat de datum van vertrek vanuit Tsjechië geplant stond voor 26 september 2015. De fokkers van Roxy zijn eerst naar een cattery in België gereden dit omdat zij daar een poes zouden afzetten daarna door naar Nederland. Onderweg heeft de fokker bij verschillende plaatsen overnacht om uit te rusten. Het hele weekend heb ik in spanning gezeten omdat ik wist dat ik ze hier op maandag 28 september kon verwachten.
Op 28 september laat in de avond tegen een uur of 22.00uur hoorde en zag ik achter het keukengordijn een auto de straat in rijden en rende ik naar buiten en ja daar stonden twee mensen met een bench in de hand met daarin mijn Roxy. Ik kon mijn ogen niet geloven had nog nooit zo een kleur gezien. Had natuurlijk wel de foto`s gezien maar in het echt was hij nog 1000 maal mooier dan ik voor ogen had. Snel ben ik met ze naar binnen gegaan hebben we elkaar voorgesteld heb ik ze eten gegeven want ze waren uitgehongerd en ben ik Roxy gaan bewonderen. Wat een pracht kat en wat een super lange staart. Ik heb van de fokker een prachtig pakket gekregen waaronder veel lekkernij uit Tsjechië maar natuurlijk ook zijn stamboom enz. Omdat het al erg laat was en ze ontzettend moe waren van de lange reis zijn ze niet lang gebleven maar vertrokken naar een hotel in mijn omgeving.
De fokker schreef mij eerder in een bericht dat Roxy net voor zijn vertrek een antibiotica kuur van een week had gekregen omdat hij aan het wisselen was met zijn gebit en zijn tandvlees nogal rood was. De fokker is de dag voor vertrek nog bij de dierenarts geweest voor een verklaring dat hij gezond was en dus mocht vertrekken naar het buitenland. Ik heb de dag van de aankomst daar geen aandacht aan besteed omdat ik daar niet aan heb gedacht. De volgende dag herinnerde ik me dit gesprek en besloot toch even in zijn mond te kijken. Ik schrok omdat het toch wel erg rood was maar ging er vanuit dat er verder niets mis was ook omdat hij hier in huis het duidelijk het naar zijn zin had en totaal niet aangaf pijn te hebben of wat in die richting.
De eerste week heeft hij kennis gemaakt met de andere katten hier in huis maar ook met drie kittens van 11 weken want ik had op dat moment kittens. Hij had het duidelijk naar zijn zin en werd snel in de groep opgenomen alsof hij hier al jaren was. Het enige wat mij eigenlijk opviel vanaf de dag dat hij hier was is dat hij niet goed kon eten. Hij kon maar moeilijk de brokjes in zijn mondje doen en zat dan ook lang voor zijn etensbakje maar ook dat vond ik niet erg vreemd omdat de fokker mij aangaf dat hij last had van zijn tandjes vanwege het wisselen. Ik heb meerdere malen in zijn mond gekeken en zag wat losse tanden kon mij dus voorstellen dat hij niet snel en makkelijk kon eten. Ik maakte mij dus niet veel zorgen maar ben toch even snel met Roxy naar de dierenarts geweest want pijn zou hij natuurlijk wel kunnen hebben. Van de dierenarts heeft hij toen weer voor enkele dagen pijnstilling en een antibioticakuur gekregen.
Zo ongeveer na de tweede tot aan de derde week begon ik veranderingen te zien in zijn gedrag maar kon er niet de hand op leggen. Het meeste van zijn tijd lag hij te slapen waarvan ik dacht dat hij dit deed omdat hij vermoeid moest wezen van de afgelopen weken want ja hij had natuurlijk wel een hele lange reis achter de rug van drie lange dagen, moest wennen aan de nieuwe omgeving en zijn nieuwe huisgenootjes en dus dacht ik dat hij slaap moest inhalen maar enkele dagen verder ging hij ook steeds moeilijker eten en wilde hij ook niet meer spelen.
Zo rond de vierde week viel me op dat hij een erg snelle ademhaling had en later op diezelfde dag merkte ik dat hij aan het zwalken was met zijn achterpoten. Hij kon niet meer op zijn poten staan en het kosten hem erg veel moeite om te lopen of te staan ook wilde hij helemaal niets meer eten en hij voelde enorm warm aan. Ik heb toen meteen gebeld naar de dierenarts en dezelfde dag op dinsdag 27 oktober 2015 zijn we naar de dierenarts gegaan, daar aangekomen moest hij wat lopen waarop de arts meteen al aangaf dat dit niet goed zat. Roxy is helemaal nagekeken en toen deed de arts een toch wel ernstige constatering. De dierenarts zag bloed in een van zijn ogen. Roxy had diep amber kleurige ogen dus waarschijnlijk hierdoor was het bloed in zijn oog mij eerder nog niet opgevallen, pas toen de arts met een lampje in zijn oog scheen zag je duidelijk dat er bloed in zijn oog zat. Ik kreeg pas echt de schrik toen de arts zijn vermoedens uitsprak namelijk droge FIP. De arts gaf aan dat de symptomen die hij heeft echt bij FIP behoren het zwalken, het bloed in zijn oog maar ook gaf de arts aan dat ze hem erg dun en klein vonden. De arts vroeg of ik het wilde laten testen via een bloedtest maar omdat ik wist dat zo een test niet voor 100% zekerheid bied heb ik dit niet gedaan. De dierenarts heeft toen een antibiotica en pijnstiller ingespoten en ik kreeg een kuur antibiotica en pijnstillers mee naar huis met de hoop dat deze zouden aanslaan. Als de antibiotica zou aanslaan zouden we weer wat hoop hebben omdat de arts aangaf dat in de meeste gevallen deze middelen bij FIP geen verbetering geven. Omdat Roxy niet goed kon eten heb ik meteen ook speciaal natvoer gekocht bij de DA. Het was voer met extra calorieën en een zeer sterke geur. Bij aankomst thuis heb ik meteen een beetje voer op een schoteltje gedaan om te zien of hij dit voer wilde eten en tot mijn verbazing begon hij te eten weliswaar hele kleine hapjes maar liet duidelijk weten dat het lekker moest zijn. Ik had hoop dacht het komt goed, aan FIP wilde ik niet denken wij zouden dit samen doorstaan. Die nacht kon ik niet slapen moest steeds aan mijn kleine mannetje denken die gewoon doodziek was maar toch liet zien dat hij aan het vechten was om te laten weten dat hij wilde blijven leven.
woensdag 28 oktober 2015
Om half 5 in de ochtend ben ik naar beneden gegaan heb ik een blikje voer gepakt en heb ik gekeken of hij dit wilde eten en dat wilde hij. Hij ad zelfs zonder dwangvoeren waarna hij toen in het onderste gedeelte van de krabpaal is gaan liggen. Ik heb de tv aangezet en ondertussen is mijn vriend ook beneden gekomen want ook hij kon niet slapen. Hij is toen achter de pc gegaan. Vanuit de bank keek ik zo in het gedeelte van de krabpaal en kon Roxy dus goed zien. Wat later die ochtend maak ik mijn kinderen wakker en doe mijn dagelijkse ding daarna ga ik zitten op de bank en wat er dan gebeurd zal ik nooit en dan ook nooit meer vergeten. Roxy gooit zijn voorpoten en hoofd uit het gat van de krabpaal en begint ontzettend te schudden met zijn lichaam. Ik ren naar hem toe haal hem eruit en leg hem op de grond. Hij verliest speeksel uit zijn mondje en zijn urine laat hij lopen. Het schudden gaat door en door en ondertussen is mijn vriend gaan bellen naar de spoed kliniek waar hij meteen heen kan. Ik wil graag mee maar mijn zoontje die inmiddels ook beneden is moet ik voorbereiden op de komst van het busvervoer hij gaat namelijk iedere dag met het schoolbus vervoer naar school en het is te laat om af te bellen en ook mijn dochter staat op het punt om te vertrekken. Ik haal snel een deken leg hem in de grote bench en mijn vriend is als een gek naar de kliniek gereden. Ondertussen slaat bij mij en de kids de paniek toe weet ik eigenlijk niet meer wat ik aan het doen ben. Mijn vriend inmiddels aangekomen bij de kliniek belt mij en houdt mij gedurende het bezoek bij de dierenarts aan de telefoon en verteld precies wat er allemaal gebeurd. Hij schut nog steeds hevig en krijgt als eerste een spierverslapper en vervolgens een injectie met valium. Helaas stopt het schudden niet. De arts geeft aan dat Roxy naar de richtlijnen nog maar 1 injectie valium mag krijgen omdat het anders een overdosis zou wezen. Helaas ook na deze tweede injectie valium en drie kwartier verder stopt het schudden niet. De arts geeft aan dat ze nog een ding kan doen en dat is hem onder narcose brengen om het schudden te laten stoppen en daar stemmen wij in mee. Eindelijk stopt het schudden en leggen ze Roxy aan de beademing in een couveuse. Het is nu afwachten en daarom word mijn vriend naar huis gestuurd. We zijn radeloos we weten niet wat ons te wachten staat. Na een paar uurtjes besluit ik te bellen voor informatie omdat ik het niet meer uithoudt. Aan de telefoon laat de arts ons weten dat Roxy nog steeds onder narcose ligt en dat de zware epileptische aanval waarschijnlijk zo veel heeft aangericht in zijn hersenen dat als hij hieruit wakker word hij waarschijnlijk niets meer zou kunnen en dat het beter is om voor euthanasie te kiezen. Het is voor ons moeilijk om euthanasie toe te passen tijdens zijn narcose omdat wij de hoop hadden dat hij hieruit zou kunnen komen en misschien op langere termijn toch nog zou opknappen, van fip wilde we niets weten en daarom wilde we wachten tot de narcose was uitgewerkt en hoe hij dan zou reageren. De arts had hier begrip voor en zo hebben ze Roxy nog een paar uur laten liggen om hem zo veel mogelijk rust te geven. Iets na het middaguur kreeg hij dan een injectie die de narcose deed uitwerken en dan is het afwachten. Na het middaguur zijn we gebeld dat de narcose was uitgewerkt en met het bericht dat Roxy niet meer reageert, dat zijn hersens geen activiteit meer lieten zien en hij dus eigenlijk hersendood is. Na dit bericht hebben wij besloten om hem uit zijn lijden te verlossen en te laten gaan en zo is hij over gegaan naar de andere kant van de regenboogbrug.
Ik ben intens verdrietig en boos. Ik begrijp er helemaal niets van. Hoe heeft dit zo snel kunnen gaan. We staan voor een raadsel daarom laten we autopsie verrichten. We willen zeker weten of het FIP is geweest of dat er iets anders aan de hand was. De uitslag van het onderzoek geeft geen duidelijk antwoord helaas. Het kan Fip zijn maar ook niet. Aan de ene kant ben ik blij maar wat dan wel? Ik had toch gehoopt er achter te komen wat Roxy nou had wat veroorzaakte zijn symptomen maar helaas dit antwoord zal mij altijd schuldig blijven want er is gewoon niets uit het onderzoek gekomen of er is te weinig onderzoek gedaan naar de oorzaak. Ik zal het hiermee moeten doen en dit hoofdstuk moeten afsluiten maar of ik dit ook kan is de vraag!
Een korte maand heb ik hem mogen leren kennen maar ik zal hem nooit vergeten. Hij was een super lief kereltje. Hij zit voor altijd in mijn gedachten.
Na de dood van Roxy kreeg ik een bericht van Tanja Henning uit Duitsland.
Eerder had ik al contact met haar gehad over een Amber drager meisje dat mijn aandacht trok maar omdat ik Roxy binnen enkele weken verwachte en dit toch even wilde afwachten besloot ik toch dit meisje niet te nemen. Het was de bedoeling om een kitten uit mijn eigen nest aan te houden namelijk Aicha een prachtig meisje wat ook nog door haar vader een Amber drager meisje was. Het was de bedoeling om haar dan later met Roxy te combineren maar met de dood van Roxy was dit niet zo handig, want ik had geen kater voor haar en dus ben ik opzoek gegaan naar een nieuwe eigenaar dus Roxy stierf, Aicha heb ik moeten laten gaan en verder met de kleur Amber kon ik ook niet meer. Tanja las mijn bericht over de dood van Roxy en alles en deed mij een prachtig voorstel dat ik niet kon weigeren, ze wilde het meisje zelfs komen brengen naar mijn huis. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik haar hier zag ze was werkelijk super mooi en heel erg lief. Ze ging meteen op onderzoek uit en was totaal niet bang het was alsof ze hier al jaren was. Ik ben nog steeds erg dankbaar dat Tanja dit mogelijk heeft gemaakt voor mij. Ze is een prachtige zwart zilver met wit meisje en haar naam is Faith hoe toepasselijk is dat!